Oι μέλισσες συλλέγουν το νέκταρ από τα άνθη των φυτών. Το νέκταρ είναι κατά 80 έως 95 τοις εκατό του νερό και το 5 έως 20 τοις εκατό σακχαρόζη (επιτραπέζια ζάχαρη). Καθώς η μέλισσα μεταφέρει το νέκταρ πίσω στην κυψέλη, ένα ένζυμο πρωτεΐνη στο στομάχι της μέλισσας , που ονομάζεται ιμβερτάση, σπάει η σακχαρόζη σε δύο απλά σάκχαρα, φρουκτόζη και γλυκόζη.

Οι μέλισσες απομακρύνουν το νερό από το διάλυμα ζάχαρης χρησιμοποιώντας δύο μεθόδους. Το νέκταρ μεταφέρεται από μέλισσα σε μέλισσα και το νερό από το νέκταρ απομακρύνεται με απορρόφηση μέσω τοιχώματος του στομάχου της. Μπορούν επίσης να δημιουργήσουν ζέστη και ροή αέρα μέσα στην κυψέλη με την δόνηση των φτερών της ενεργοποιώντας τους μυς της πτήσης, έτσι η εξάτμιση του νερού από το νέκταρ που έχει αποθηκευτεί στα ανοικτά κελιά.

Όταν το μεγαλύτερο μέρος της σακχαρόζης έχει μετατραπεί σε φρουκτόζη και γλυκόζη και το μεγαλύτερο μέρος του νερού έχει απομακρυνθεί από το μίγμα και φτάσει περίπου 17,8% η περιεκτικότητα σε νερό, έχουμε ένα γευστικό κολλώδες μείγμα, που ονομάζεται μέλι!

Τέλος το μέλι, οι μέλισσες το κλείνουν με κερί για να διατηρηθεί.